S U M A V İ S İ

Boþalýveriyor yüreðimin orta yerine
Saðnak saðnak
Z/amansýz düþen yaðmurlar
Sen gelmiþsen diye uyanýyorum
Gözlerin karþýmda... bulut bulut
Oysa bir düþün, düþüþüne kapýlmýþým meðerse
Ýþte o an, kýrýlýyor u/mutsuz denilen
Yüreðimin kýrýlsamalarýna yenik ben
Anlýyorum ki ; kalmamýþ dayandýðým
Aðladýðým sabýr taþlarý çatlamýþ

Soruyorlar seni, durup dalýyorum derine
Ne ki bu keder, bunca hicran niçin diye
Yine yanýk bir türküyle adýn düþüyor o an
Düþüncelerimdeki senle y/anýyorum
Bir tüten yangýnýn son külüne kadar... ben
Anlýyorum ki ; Güneþ’ten yana olsun hasretin

Yokluðunla yitirdimse tüm varlýðýmý
Varlýðýna adaklar adadým artýk gel
Ama biliyorum ki geleceksin... zira inandým
Yüce Rabbime ki
O ( c c ) kimseyi ezmez aðýr yükler altýnda
Kendimi avutup, biraz da çocuklar gibi bekliyorum
Ýnanýyorum ki gelecek ve baharý getireceksin
Penceremdeki sonbahar esintilerini kovup
Müjde kuþlarýný kucaklayacaðým
Bilmem ki nasýl anlatayým bu kutlu günü
Ben ki ; secdesiyim o yüce aþka !
Böylesine kapanýpta... ne diyeyim baþka !

S/aklýmdasýn
Gecemde baktýðým gökyüzümde
Fýrat kýyýlarýnýn her kum tanesinde
Burnumdan gitmeyen
O yemyeþil suyunun cennet kokusunda
Seccademe oturup ellerimi Rabbime açtýðýmda
Yüreðimin her köþesinde
S/aklýmdasýn... beynimin her kývrýmýnda
Her dinlediðim þarkým sensin
Ne yapsam etsem de ; Dinmiyor kalp sýzým !
Anlam katan her köþeye koþuyorumda
Yine anlamsýzým

Ne yapsam da acýtýyor her zerremi hasretin
Teselliler yetmiyor
Kalbimdeki simsiyah gecelerin
Hem de senin kasvetin
Borana sýðmýyor, karlar serinletmiyor
Þahittir bak tüm yýldýzlar uykusuz gözlerimin
Çektiði bunca gama ve kedere
Bilmem ki daha nasýl söylenir ayrýlýða
Bunca þiir bunca sözler
Sanki depremler ortasýndayým
Topraklar yaðar dünyama
Sende pranga, bende lal yürek
Söylesem anlamýyor
Sussam zerrelerim daralýyor

Günay Koçak

12. 06. 2024


Sosyal Medyada Paylaşın: