Bu Zulümlerin Bir Sınırı Olmalı Artık
Niye böyle özgürce sokaklarda koþamýyorum ben ?
Her dakika atýlan bombalarýn içinde çok korkuyorum
Oysa benim gülmem, eðlenmem, oyun oynamam lazým deðil miydi ?
Babamýn ellerinden tutup okula gitmem gerekmez miydi ?
Annemin o sýcacýk sevgisiyle büyümem gerekmez miydi ?
Þimdi ne okul býrakýyorlar geride
Ne hastane býrakýyorlar
Suyumuzu bile kestiler
Evlerde ýþýklar bile yanmýyor
Yeter artýk
Bu kadar karanlýkla tanýþtýðým yeter
Artýk aydýnlýkla tanýþmak istiyorum ben.
Benim gibilerin ardý arkasý kesilmiyor hala
Yetim ve öksüz olarak kalýyoruz hep
Annemi, babamý göreniniz var mý ?
Yaralý yaralý haberler duyuluyor Gazze sokaklarýnda
Bu zulümlerin bir sýnýrý olmalý artýk
Bu zalimliðin bitmesi gerek artýk
Ýnsanlýk yanýp bitmiþ, kül olmuþ
Çok yazýk
Daha çok þeyler var diyecek de
Neyse
Yüzümde temizleyemediðim yaralar var
Çok yoruldum, uyumak istiyorum ben
Ama rahat uykuyu çok görüyorlar neden ?
Yarýnlarýmýz çalýndý bizim
Umutlara dair tek bir iz býrakmadýlar
Bugün
Yirmi ikinci günde de feryadým arþa ulaþtý
Aðlatanlarýn yüzü bir gün olsun gülmesin
Ne diyeyim daha, ne diyeyim ?
Islah olmazlar bunlar
Ýflah olmazlar bunlar
Topraða veriliyor on binlerce canlar
Ben de mutlu olmak istiyorum demiþtim ya hani
Uzaklaþtýrdýlar benden onu
Göremiyorum, kaybolmuþ ufuklarda
Kocaman bir mutsuzluðun gözlerimde konakladýðýný
Biliyorum sadece.
28.10.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.