Uykusuz kaldýðým bu kaç gece, Aþký düþünüp hayaller kurdum sadece, Ýnsaný baþkalaþtýrýyor aþk bence, Rüya gibi uyudun nu uyanasýn gelmiyor. Ýnsan hep bir ümit peþinde koþuyor, Bazen de insan darbe yiyip yeniliyor, Hayallerini ümitlerini aþktan soðutuyor, Kâbus gibi bu kez de uyuyasýn gelmiyor. Düþlerin de yaþattýðýn melek ölüyor, Düþünüyor insan bu dünya niye dönüyor, Yaþadýkça insanýn umutlarý sönüyor, Duygularýný yitirince âþýk olasýn gelmiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeyna35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.