Anne yine sen geldin aklýma, Sofrada yemek yiyorduk, Babam, kardeþim ve ben, Ama senin yerin boþtu Anne! Yutamadým lokmamý, Boðazýma takýldý, doldu gözlerim, Kardeþim ve babam sordular, Ne oldu neden aðlýyorsun dediler. Kalktým hýzla yerimden koþar adýmla, O sýrada sýmsýcak akan gözyaþým, Damlayý verdi boþ kalan yerine, Anne! dedim, ardýndan. Yavrum! diye bir ses yükseldi, Ýçim acýttý Anne sana malum mü oldu? Evlatlar anayý unutamaz ki Anne! Analarda evlatlarýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeyna35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.