Mutmain

Ýnsan bir resmi sevebilir mi
Ben s e v d i m


Ben senin en çok
Hüzzam bir þarký gibi objektife gülümseyip
Ýçini dökercesine kadraja baktýðýn
O küçük resmini s e v d i m


Sevdikçe, akýttým içimdeki zehri
Sevdikçe, zehri bal eyledim


“Resim sevilir mi” deme
Ne zaman resmine baksam
Bu dünyanýn bütün kirinden arýnýp
Bütün kalbimle aþka inandým
Hayra yorulmasa da içinde biz geçen rüyalar
Azýmýzý çok saydým


Belki çözülmesi gereken bir þifre
Belki üleþilmesi gereken bir yudum mutluluk
Belki de yasak bir ütopyaydýk
Ne zaman resmine baksam
Bütün belkileri bir kenara býrakýp
Aþka mutmain oldum…


Ki sen, ne zaman bizli bir düþe dalsam
Bize yaktýðým her mumu rüzgarýnla söndürür
S u s a r d ý n…
Bir sigarayý kül tablasýnda ezer gibi
Ateþi suyla sýnar gibi
Habisleþmiþ bir yarayý kör býçakla deþer gibi
S u s a r d ý n…


Sen s u s a r d ý n
Ben gölgesiz, dulda’sýz kalýrdým
Uçurumlardan uçurum beðenirdim kendime
Bütün vahalarý kururdu içimdeki çölün
Cehenneme dönerdi dünüm, bugünüm, yarýným
Puslu labirentlerde
Puþt pusulara düþerdim


Sonradan anladým…
Herkesin ayný sevmediðini
Ayný özlemediðini
Ayný beklemediðini
Týpký ölüm gibi
Aþklarýnda birbirine benzemediðini


Sonradan anladým…
Saklanacak çok þeyi olanýn çok sustuðunu
Çok susanýn çok þey gizlediðini


Sonradan anladým…
Bitti demekle aþkýn bitmediðini







Sosyal Medyada Paylaşın: