Evlatlar gelmez oldu yüreðim kan aðlýyor Gözyaþlarým hiç dinmez yaralarým sýzlýyor Huzurevinde olmak ciðerimi daðlýyor Ömrümün son deminde aðlamaktan yoruldum
Ah yavrum yavrum yavrum Neden böyle olduk yavrum Bilmez misin bu dünyada Eden buluyor ah yavrum
Bir kaç aðaç büyüttüm gölge etmedi bana Çiçeðin hasretini çekerim yana yana Attýlar kýzgýn çöle ateþ yapýþtý cana Ömür denen bu yolda daðlanmaktan yoruldum
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Ey dostlar, Mekan huzurevi zindaný. Bu zindan! Yalnýzlýða mahkum edilenlerin zindanýdýr... Geceleri sabahsýz, bayramlarý ise evlatsýzdýr. Söyleyin hayýrsýzlara Saðlýðýmda beni sormayanlar Öldükten sonra da aðlayýp sýzlamasýnlar. Mezar taþýmý, Som altýndan da yapsalar faydasýz Çünkü ben... Çünkü ben bu dünyadan, gözü açýk Yüreði yanýýýýýk gidiyorummmm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir Elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.