Yalnızlık

Yalnýzlýk
Kapalý kapýlar ardýna gizlenen yalnýzlýk
Adýný koyamýyorum, düþünüp üzülüyorum.
Neden bu kadar tenhadayým.
Bir mevki, bir makam bu kadar mý tenha olur?
Koridorlar mi boþ , yoksa insanlar mý ?
Bir keþmekeþ sarmýþ etrafý
Bir telaþ içinde insanlar ve hepsi yalnýzlar.
Yanan peteklere inat üþüyorum.
Çýnarlar içinde körpe bir fidan mýyým ?
Oda da çýt yok , duvarlar soðuk.
Týpký sahipleri gibi hem soðuk, hem soluk.
Üstadýn dediði gibi bir ben miyim uyanýk.
Uzayýp giden kaldýrýmlar misali.
Oda da ses yok, koridor soðuk , tenha ve ýslak.
Giyinmiþ gri tonlarýný gök kuþaðý.
Dört duvar arasýnda üþüyorum.
Dost eller uzak, dost eller soðuk.
Karartýlarda samimiyetsiz muhabbetler.
Kapý týklayýnca baþlýyor þikayetler.
Bu kaçýncý soluk yüz, sahte selamlaþmalar.
Nerede kaldý çay tadýnda sohbetler.
Dergaha döndük durmadan semaya.
Bilemediðim oyunlar oynanmakta,
Yürüyoruz yokuþlu sokakta
Çýnarlar kök salmýþ bayýr aþaðý.
Nasýl da saygýnlýðý var yapraklarýnýn.
Mumdan habersiz , loþ ýþýklarýyla.
Güneþimi engelliyor, yaþlý gösteriþli simalarýyla
Mavi gök kubbede payýma yalnýzlýk düþtü. E.Balta



Sosyal Medyada Paylaşın: