Bulunur Mu?
Þu evveliler denince irkilirim
Hep bir keþke çekmekti bu
Uzansam asla da tereddüt etmem
Ta yýllar öncesine koþarak giderim.
Orada neyi bulacaðým da belli
Yoksunluk var fakat önemsiz
Deðiyoruz ya hayata âlâsýndan
Ne çýkar elbise eski, cebim boþ
Þimdi her þey var fakat, gönül loþ.
Bir þeyler deðememiþse gönüle
Ve tüyler diken diken olamamýþsa
Cihaný baðýþlasalar da yok önemi
Bir çocukluk þarkýsý olsun dilimde
Bir de tozuna doyduðum sokak
Bunlara derinliði katanlar da olsun
Ýþte tablo tamam artýk vakit oyun...
Hey bizi bizden çalan zaman
Gençlik, orta yaþ ve dahasý
Bitirdin insafsýzca, bizdeki çocuksu hazzý.
Masal kahramanlarý bizmiþiz
Dev de biz, cüce, prens, prenses
Avazým çýktýðýnca sesleniversem
O yýllardan gelir mi bir nefes, bir ses?
Belki de perde perde oyun bu
Ýlki bebeklik, çocukluk ve düþler
Sonrasýnda giderek de soluyor
Nasýl da albenili gelirdi bize renkler.
Bir diyarmýþ ki yaþanan mekân
Sýrlarla sunulmuþ ve efsunlu
Oyun ilerledikçe sertleþti kural
Çocukluða özlem hep bu yüzden
Esen rüzgâr bizi avutur mu?
Günü ayrý, gecesi baþka güzel
Keþke deðmeseydi gönle gazel
Belki de bizimkisi bir kuruntu
Neþeli olmak, þafakla da doðuþ
Ve fakat geceye de zinciri vuruþ
Farklý hissedilen an çocukluktu.
Arayýþ bitmeyecek hiç, bitmez
Mazi bizim için geçmiþe vurgu
Doyumsuz hezeyanlar perdesi
Tekrar ses versek gelir, bulunur mu?
Oðuzhan Külte
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.