MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

hoş bir bad-ı sabaydı rüzgar
redfer

hoş bir bad-ı sabaydı rüzgar






rüzgar her vakit eserken yeryüzünde
sýkýntýdan bunalan dünyaya inþirah verendi
aslýnda hatýrlatandý
her zorluktan sonra bir kolaylýk olduðunu
ve Rabbinin bir nefes kadar yakýnýnda olduðunu

sonsuzluða giden bir baþlangýçtý
Hayy esmasýnýn tecelli etmesiydi
Rabbinin kuluna emanetiydi
ruh nefesti
ve nefes
hissetmekti yaþadýðýný

bilmekti alýnan ilk nefesle
hayat yolculuðunun baþladýðýný
ve verilen her nefesle de sona yaklaþýldýðýný
her nefes ebede doðru bir yoldu
sonun içinde sonsuzluða açýlan kapýydý
ceset olmaktan çýkarmaktý bedeni
can olmaktý

can katmaktý ilk nefeste bedene…
canlý kýlmaktý tüm kainatý
nefesteydi can
canlýlýk ve hayat
ve canlýlýktý hayatýn gayesi

kupkuru bir çamurdu beden
noksan… hissiz… nefessiz…
bir gayptý ruh
alem-i emirden gelen
mekaný olmayan…
bir soluktu bedende

dünyaya can veren rüzgardý
havayý nefese
nefesi canlýlýða dönüþtürendi rüzgar
Rabbin muhyi sýfatýyla yeryüzüne hayat bahþedendi
Rahmanýn sonsuz rahmetiydi
hayatý var edendi
ve yaþamý mümkün kýlandý

müjdeler verendi susuzluktan kurumuþ topraklara
su zerrelerini bulutlara yükleyerek
ölü bir beldeye sürükleyendi
karanlýklar içinde bunalan kainata ferahlýk verendi
oluþan rahmet damlalarýyla
içindeki hazineleri gösterendi
küçücük tohumlarýn

ölümden sonraki dirilmeyi
hatýrlatandý nisyanda olan biz insanlara
bir lütuftu rüzgar…
uçsuz bucaksýz diyarlardan kokular getirerek
insanoðluna güzellikler sunan
getirdiði kokularla yüreðimize sevinç veren
huzurdu

cennetin kokusuydu belki de
rüzgarlarla birlikte gelip göðsümüzü geniþleten…
her lahza hissettirerek serinliðini
hatýrlatmaktý Rabbinin sonsuz varlýðýný

Rabbine el açýp dua eden Süleyman’ýn
emrindeki hikmetti rüzgar
duanýn Rahmanýn katýnda kabul oluþuydu
rýzasýný talep edince
Rabbi tarafýndan verilen vesile-i rahmetti
Ve Allah’ýn kudretiyle beldeden beldeye dolaþarak
içinde nimetler yaratan bir bereketti
bir serinlikti rüzgar

sonra ateþ ve nemrut
ateþte ki ibrahime selametti
Rabbi Rahim’den emirdi
“Kulnâ yâ nâru
kûnî berden ve selâmen
alâ ibrahîm”
derin kuyuda yusufa
gaib olmayan þahit
uzak olmayan yakýn
maðlup olmayan galipti

rüzgar rýzýktý…
el açýp dua eden nasýrlaþmýþ ellere
rahmeti bekleyenlerin gözlerindeki sevinçti
muazzam bir davetti daðlardan denizlere
vadilerden ovalara
feraha eriþtirendi toza topraða bürünmüþ ruhumuzu
sonsuz bir geniþlikti rüzgar

hissetmemizi saðladý
görmemizin mümkün olmadýðý havayý
dokundu gözlerimize, ellerimize, bedenimize
bir mucizeydi
kainatýn nefes alýp vermesini saðlayan
uzaklardan gelen aðlayan bir sesti rüzgar

baharda kuþ seslerinin dallarda oluþturduðu
eþsiz senfoniyi duyurdu
yerler bembeyaz kesildiðinde soðuðun habercisiydi
güzelliðe hasret kulaklarýmýza sevgiyi, mutluluðu getirdi
kimi vakit hüznün sesi
acýnýn çýðlýðýydý
kimi vakit de günahlarýmýzdan af dilediðimiz soluk
gözyaþýmýzý ötelere taþýyan bir hüzünlü sedaydý

seher vakti
açýlan pencerelerle evimize dolan
hoþ bir bad-ý sabaydý rüzgar

yeryüzünün sükunete erdiði bir anda
latif bir esintiyle kainata seslenen
hayata uyandýran tüm canlýlarý
bu vakitte
Mevla’ya açýlan ellerdeki büyük boþluða
gelen esintiyle rahmet kondurdu
bilinir ki seher yeliyle
gaflet uykusundan uyanýp
Rabb’e açýlan ellerdir
maðfiret edilip affedilen

ayrýlýk acýsýyla ahu figan eden yakuba
yusufunun kokusunu duyuran bad-ý saba
aslýnda bir elçidir uzak diyarlardan haber getiren
özlemi dile getirip vuslatý bekleyerek
seher yelini beyitlere nakþedip
selamý ulaþtýrandýr mukaddes topraklara

sevinçle üzüntünün, mutlulukla hüznün, iyi ile kötünün
bir arada bulunduðu dünyada
bazen bir fýrtýnaydý canlýlýðý bitiren
yakýcý bir ateþti rüzgar
aðaçlarý sarartýp yok eden
bazen de kavimleri yok eden
bunaltýcý ,kupkuru bir rüzgar
azap verici bir uðultuydu

þeytan ve adem
havva ve cennet
hüsuf ve kusüf…
kazanma ve kaybetmeydi
yakarýþ ve niyazdý
abu hayattý rüzgar

rüzgar her haliyle sonsuzluktu…
beka alemine gurbeti anlatýrdý rüzgarýn esmesiyle
ses vermeye baþlayan kamýþlar
koparýlýp da ayrýlýnca sazlýðýndan
hasretle inlemeye baþlayýp vuslatý beklerdi
üfürülünce çýkan hu sesiydi

hu, ses vermekti
hu bedene can
ruha ferman demekti
Rahmandan esen nefes demekti hu
ilahi bir rüzgardý hu


redfer

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.