Derin bir aþk yarasýnda yürek çýðlýlýklýða vaveyle haykýrýþlarým var
gökdelende kaç masken var, görünmüyor yüzün öte beri kuþlara sesleniþin. baykuþ olalý karanlýða gömüldü toprak avuç içim, bana savaþ açmayý býrak… dilim kýlýçtan keskin ellerimi uslu tut.
milyonlarca acý içinden geçtiðim, o köprü de kendi kalbimi sardým yaþamayý öðren ölü diyar satýcýda zaman durmuþtu oradaydýn dinliyordun nefessiz kaldým öldük sandým
yediye divane bilmediðim yeteneklerimle körleþti duygularým hissisleþmeye dair, buz kesildi kalbim öfkeme yenik arzularýmla susmayý bilmiyor acemi peri sabýrsýzým
acelem var zamana karþý beklemeye tahamülsüz kalp kýran ile, kalp hýrsýzý karanlýk yýldýzlardan, topla saçlarýmý ben istersem melodi çaldýrýrým aþka dair alev alsýn bu aþkýn kül halleri sevmeyi biliyorsak… sevgili olmayý becerebiliyorsak hiç kavga etmeden usul usul anlaþarak suya deðdir o dokuluþlarý
çok yüksek tepeden beni duyduðun vakit ara gözlerimi
ben Elif deðilim.
SenAY.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SenAY. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.