Uykusuz

deliksiz uykular kurtarmaz beni
bin yýlýn uykusuzuyum
düþlerimi çaldýn
ninnilerimi vurdun
tüm zamanlarýn öksüzüyüm


ne zaman beyaz bayrak açýp
teslim olmak istesem uykunun sisli kollarýna
tekmil esmerliðinle sen geçiyorsun
aklýmýn kýlcallarýndan
tuz dökülmüþ yara gibi sýzlýyor içim


ne zaman uykunun dizine koysam baþýmý
karabasan gibi üstüme çöküyor yokluðun
sen mýþýl mýþýl uyurken yataðýnda
ben yedi uyuyanlar divanýna nöbetçi dikiliyorum


yoruldum artýk
yýlký atlar gibi senin kollarýna koþmak varken
ýsýrgan yataklarda geceyle seviþmekten
rüzgarda açýk kalmýþ pencereler gibi hep kendime çarpýp
Soraya’yý taþlar gibi hep kendimi taþlamaktan
y o r u l d u m…


gücüm kalmadý sensizliðe
her gece yokluðunla kanlý býçaklý olup
taze açýlmýþ bir yara gibi kanamaya
cennetini hayal ederken
cehenneminden bile sürümeye gücüm kalmadý


býrak beni
býrak ve git
bari bu gece ürkütme içimin kuþlarýný
kanlý bir kaftan gibi üstüme giydirip yokluðunu
bari bu gece uykumun kanýna girme


hadi üfle kandiline gecenin


bir þeyler ört üstüme kefen gibi
gölgen gibi
uyuyacaðým sevgilim
uyuyacaðým sev
uyu sev
uyu
u…
…






Sosyal Medyada Paylaşın: