Kör kütük Aşığım!

Gel hadi...
Nolur herkesten çabuk gel...
Eller yaktý baðrýmý...
Sen gel, yeter ki...
Þu derdime dermaným ol...

Yokluðun ilmek ilmek düðümlenmiþken boðazýma...
Hayata tutunacaðým dalým sen ol...
Nice zamandýr, söylemeye dilim varmýyor...
Bu harap, bu yanýk gönlümün sebebi sensin...
Gecelerimi zehir ettin...
Sabaha kadar, gözüm uyku tutmuyor...
Artýk gecelerim, bir türlü güne varmýyor...
Çünki, kalbim yanýk, içim yýkýk, hayallerim dökük...
Beni böyle, boynu bükük býrakýnca...

Yoruldu bedenim...
Kýrýldý, seven kalbim...
Adýný anmaktan sýzlýyor derinden, göðsümün sol yaný...
Sanma ki, piþmaným sana olan sevdamdan...
Alev alev yanmakta olan, þu kalbim...
Kör kütük, kara sevdamla, gelse de ömrümün sonu...

Düþününce aklým...
Hayal edince kafam karýþýyor... Senin gönlün de ben
Var mýyým?
Yok muyum?
Bilemiyorum
Yanlýþ olan benmiyim? Benim deli gibi, ölümüne sevmem mi?
Yoksa onun beni sevmemesi mi?
Tek baþýma ýssýz sokaklar da...
Bu soruyu kendime sorarken...
Deli divane, bir avare olmam mý?

Dün gece yine, yaðmurlu bir havada...
Sokaklar çaðýrdý beni...
Sýrýlsýklam oldum yine aþkýmdan...
Ne yapacaðýmý...
Nereye gideceðimi bilemedim...
Dona kaldým bir sokak lambasýnýn dibinde...

O, gecenin mahalle bekçisi...
Baba baykuþ kesti yolumu...
"Guk gukkk!" Diye öttü...
Sonra, "Hey sen kimsin insanoðlu" dedi?
"Ben bir garip aþýðým!"
"Sevda sokaðýný arýyorum" dedim!
Bana burasý sevda sokaðý deðil!
Çýkmaz sokak!
Yanlýþ sokaða girmiþsin deyince...
Üzüldüm, boynumu bütün, "Karanlýkta fark edemedim" dedim...

Iki omuzlarýmdan tuttu salladý beni...
Gür bir sesle haykýrdý...
"Ah þaþkýn insanoðlu, o sokak bir bataklýk gibi"...
"Kolay kolay çýkamazsýn" dedi...
Sesini iyice yükseltti, gür sesle haykýrdý:
"Aklýný baþýna topla"...
"Bir an önce çýk bu sokaktan!"
"Çok yorar bu sokaðin yollu"...
"Iþýk saçan lambasý yoktur!"
"Karanliktýr, sonu"...
"Çok üzer seni sonu"...
"Kör eder, yok eder seni"...
"Gel, yol yakýnken, zaman varken, vaz geç bu sevdadan insanoðlu"...
"Ge yok olmadan!"
"Toprak olup, ölmeden vaz geç" dedi...

Bekçi Baykuþun bu sözleri...
Ýçime oturdu..
Ne kolay söyledi...
Vaz geç diyerek...
Böyle demekle hiç, vaz geçilir mi canýndan çok sevdiðinden!
Bir gülüþüne, hayatýndan vaz geçtiðine...
"Be bekçi Baykuþ baba"...
"Her gece gönlüme ümit ekerek"...
"Günüme gün ekleyerek!"
"Hasretle"...
"Özlemle"...
"Bekledim bunca zaman!"
"Canýmdan vaz geçerimde’...
"Sevdiðimden asla, vaz geçemem!"
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: