AMAN SAKIN!

Ayrýlýk kapýyý çalýnca...
Sakýn açma...
Sonra, yaðmurlu bir havada...
Issýz bir sokakta bulursun kendini...
Üþüten bir acýdýr bu anlamsýz ayrýlýk!
Yüreðin üþür, atmaz olur...
Dudaklarýn tir tir titrer hýrsýndan...
Betin benzin atar..
Solar yüzün..
yok olur içinde yaþama sevincin...
Sesin kýsýlýr...
Ellerin titrer...
Gözlerin dolar...
Yüreðinde ne varsa...
Tek tek yaþ olup akar gözlerinden...
Dünyanýn yýkýldýðýný zannedersin...
Ýçinin üþüdüðünü, canýnýn çekildiðini hissedersin...
Ama, aslýnda hayattaki yaþama sevincin ölmektesindir...
Yanibuna ayrýlýk sendurumu derler…
Belki her ayrýlýk, her yolculuk içteki yangýnlarýn baþladýðý yerdir...
Ama vakti olmaz...
Aþklarýn, ayrýlýklarýn ve anýlarýn...
Belkide o an, Ayrýlýk, zaman deðil!
Yol deðil! Ayrýlýk, aramýzda belkide bir köprü…
Kýldan ince, kýlýçtan keskin duygu...
Nasýl da soðuk ayrýlýðýn güneþi...
Yaralý bir çýnar olan gövdemin dallarýný içten incinince...
sevgi aðacýmýn dallarý kýrýnca..
Ýçimdeki acý, buzdan bir alçýyla tutuyor beni...
Ah, insan nasýl çýldýrmaz!
Nasýl bir çaresizlik!
Nasýl bir umutsuzluk sarmýþ her yaný...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: