Yalancı Ay

Ay huzmeleri süzülürdü mavi örtüden,
Güneþten çaldýðý ýþýkla hiç tereddüt etmeden.
Çok uzaklardan seslenirdi "Benim,ben!"
Ademoðlu cevap verirdi "Sensin,sen!"
Ay’ýn arkasýnda sakladýðý gizi hiç de düþünmeden.

Ýþte böyle büyüleyici güzelliðine aldanýlýr,
Yazýlýrdý þarkýlar,þiirler, en güzel besteler..
Ay’ýn altýnda buluþurdu sevgililer,
Sarhoþ olur, kapýlýp giderler.
Güneþ’in güzelliðini Ay’a atfettiklerini bilmeden.

Gündüz dürüsttür, gündüz açýktýr, gündüz içtendir.
Yalancýdýr gece, kapalýdýr bir o kadar da gizemli
Belki de bu yüzden bu kadar çok seviyoruzdur geceleri,
Örterdi yalanlarý, gizemleri,bilinmeyeni ve herþeyi...
Týpký Ay’ýn sýrrýný örttüðü gibi,
Gevþerdi gerçekliðin ipleri, gözler yalan için körelmeli.
Sosyal Medyada Paylaşın: