kiraz'a mektuplar

dilek feneri

Orada canýn sýkýlýr da kalbin üþürse
Bir dilek feneri yak yolla gitsin kendi gökyüzüne

Son gecemiz deðil bu
Sen yanýmda olmasan da yalnýz deðilim ben

Kokularýn duruyor hala her köþe de
Camlarda parmak izlerin, koridorda ayak seslerin



Sen de ýssýzlýk içinde bizi düþünürsen orada
Bir dilek feneri yak yolla gitsin kendi gökyüzüne

Bilmem aklýnda mý sana yazdýðým ilk þiir
Ama ben biliyorum, sana yazdýðým son þiirim olmayacak bu

Daha bir çok hecede adýný sayýklayýp
Daha bir çok gecede öpücükler konduracaðým parmak uçlarýna



Korkularýný yenemediysen sen orada hala
Bir dilek feneri yak yolla gitsin kendi gökyüzüne

Kokularýyla korkularýmý asla eþleþtiremesem de
Yanaklarýný sevgiyle okþuyorum fesleðenlerin

Ve onlarýn kýskançlýk muhasarasýna aldýrýþ etmeden her gece balkona çýkýyor
Senin için seçtiðim yýldýza bakýp sevgiyle göz kýrpýyorum



Gece yüzünü þafaða döndüðünde
Bir dilek feneri yak yolla gitsin kendi gökyüzüne

Biliyorum hiç büyümeyecek senin çocuk yanýn
Onlarca çocuðu ellerinden tutup büyütsen de
Hep çocuk kalacaksýn benim içimde

Ömrüme bedel olsa da suskunluðun
Daðlar kadar büyüse de içimde özlemin
Sensizliðe asla izin vermiyor Sezen’in gidemem þarkýsý


Korkularýn daðýlýp gözlerin güldüðünde
Bir dilek feneri yak yolla gitsin kendi gökyüzüne

Sýnýr koyma hayallerine yürü karanlýklarýn üstüne
Yýkýlmadan yýlgýnlýk etmeden yeniden çiz mutluluðun resmini
Ki umut etmek direnmektir öyle yazýyordu Ea’nýn su hikayesinde

Bende son bitane kaldý seni bekliyor
Biliyorum bir gün geleceksin
Ve birlikte yakacaðýz aþk ve vuslat adaklý son fenerimizi


Sosyal Medyada Paylaşın: