İŞTE AYRILIK YÜKLÜ SONBAHAR

Terkedilmiþ bir þehir gibiyim
Bir siyah korku gözlerimde sokak sokak
Bende kalan akþamlar þimdi bir düþ !
Adý bilinmedik yalnýzlýðýmdayým sensiz !
Hani tutunduðum umutlarým ?
Dökülmekteyim sokaklara sonbahar gibi

Sensin düþündüðüm
Ama düþüncelerim içinde yitmiþim
Baþýmda bir aðrý, hiç sükun bulmayan
Senin halini sayarým yýldýzlara
Bir demir kapý kilitlenirken umutlara
Yitirdiklerim karanlýklarda
Senin bilemediðin... dün gece de
Sorduðun gibi telefonda
Ne diyeceðimi bilemedim , zonkluyor baþým !

Kulaklarýmda bir uðultu sessizliðin
Artýk benim için de çekilmez bir kabus
Bir yaðmur çiseliyor yüzüme
Islanýyorum, ama geçmiyor hicraným yangýn yüreðim
Saçlarýn dalgalanýyor baktýðým aynamda
Simsiyah gece rengi saçlarýn
Dinmedi, susturamadým hasretinin türkülerini içimde

Bu sabah
Uzanamadým sensiz çayýna, þekerine
Zehir zehir içime çektiðim hava
Bir dinse ýstýraplarým, bir gülse gözlerim
Çok mu þey istemiþtim Allah’ým !
Hicran geceleri siyah simsiyahým
Güneþli sabahlara uyanmak özlemi hayalim

Bana ellerini ver ne olursun
Tüm evrenime sýcaklýðýn dolsun
Kup kurak þimdi dudaklarýmýn uzandýðý çeþmeler
Gel bir, gel de mevsimler bahar olsun
Bahar gülleri sensiz açtý da
Ne kokusunu duydum , ne de gördüm rengini
Mektuplarým hep sana koþuyor da
Hep cevapsýz, gecelerim sýtmalý

Kapýmda ruhsuz insanlar yýðýný
Geceler hüsranýmla kucak kucaða yatýyor
Çözülmez düðümlerle boðuþuyorum
Bir gülüyor bir aðlýyorsa gözlerim
Boðazýmda demir atmýþ hýçkýrýklar
Sonbahar geceleri gibi soðuk ve korkuluyum
Gazel gazel yapraklar gibi
Yarý kötürüm duygularým

Uzaklarda þarkýlar çýnlýyor
Hüznüme ortak iþte þu kuþlar
Aðlasam ne deðiþecek
Soldurdular mavi dünyanýn kýzýný
Ýki büklüm oldum sýrtýma vurulan acýlarla
Ümitsizliðin en derin kuyularýndayým
Yazýyorum ya sana mektuplarýmý þiir þiir
Onlarýnda tadý kalmadý artýk !
Acýlar... kederler... içinde yaz yaz

Þimdi akþam oluyor
Bir kaç damla gözyaþý
Avuçlarýmda sakladýðým
Geçmiyor zaman uzadýkça uzuyor

Günay Koçak

31. 05. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: