Öylece dalýp gitmiþti Bozkýrýn boz ayazýna Ýçine sýktýðý kurþunlarý Sayarken
Kaotik bir zamandan mi Geçmiþti Bir boþluk dramýndan Mý yola çýkmýþtý bilinmez
Kadýn, düþündü Kimi kimsesi yok muydu Vardý elbet Hayatýnýn, en kýymetlileri Yüzsüðü vardý Önceden inceden, yorumlanan Parmaðýnda Bahis etmek ister, hali yoktu Asla özelinden Nemlemen kirpiklerinden Belliydi arada Kýsýlan
Kadýn þöyle Adýmýn oturduðu Koltuðun üstüne baktý Yol boyu Uzun zamandýr Sýmsýký tuttuðu, Yani baþýnda Saçýlýp, yansýyordu Þahlanan dalgalarý, Onun yerine, sesiyle Onun, dilinden konuþan Uzun saçlý, kýzýl kitabý
…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.