Karma ve Koza

Dünyanýn müþgülünü umursamazken
Gecenin karanlýðýnda kaybolmuþum
Yazmanýn sihriyle dolup taþarken
Aklým uyuþmuþ yolu unutmuþum

Sesler sýraya girse de ahenksizce
Ben bir nota bulup þarký olmuþum
Kelimeler uçuþur odanýn her köþesine
Dize dize çoþup þiire koþmuþum

Kavgalar bitmez, sýnavlar bitmez
Yokuþlarý, çýkarken yorulmuþum
Ellerimizde kalan ümitlerle inilmez
Yuvarlanmaktan korkmuþum

Kozasýnda saklý bir ipek böceði
Nasýl dýþarý çýkabileceðinden emin
Bense çoktan kapattým pencerelerini
Yarýda kalan hayallerimin…

2013 Koza Þiirim

O zamanlar
Hüzzam Makamý, mahlasýný
Kullanýrdým
Ondam mi rahattým yazarken
Bilmem ki

Ýnsanýn kendi ismiyle
Yazmasý bile
Bir ket sýnýr oluyor da
O duvarlarý aþmak
Þura dursun
Yaslanmak, ifade etmek
Dokunmak, duyabilmek
Yasakmýþ

Sevmek de günahmýþ
Hem
En büyük günah…
Ýyice kavradým

Uzunca bir savunma
Yazardým, eklerdim ama
Gerek yoktu
Özlemek, öz’lemek
Bir yanlarýmýzý çarpýtýp
Yakmasýn…

….

Buralarda yollarda
Dut aðaçlarý çoktu
Gezerken geçenlerde birkaç
Dolduru vermiþtim avcuma

Hem dut yapraðý görmek
Öze dönmek demekmiþ,
Benim aklýma
Yüreðime,
O ipek böceklerim
Gelirdi de
Gene eskilere mi gideyim dedim
Parmak uçlarýmda
Bir kelebekle


Sonra dalýversem
Þöyle bir tarlaya
Hani erik de yemeyi sevmem
Karþýdaki
Evin hanýmý bakmasýn mý
Pencereden, perdeyi
Çekerken
Ne güzel sohbet
Edecektik, dertleþecektik
Kadýn kadýna
Utandýrmadý
Saðolsun hiç, selam ile…


Sosyal Medyada Paylaşın: