Yine sabah gün ýþýðýna. Kucak açmýþ kuþlar sevdalý . Türküler söylemekte Masamda duran bir fincan kahve sigarama eþlik etmekte.
Yeni umutlarla bakarken gönül bahçeme içimde bir cocuk . Umudu gülümserken Yine kýrýldý umutlarým.
Yan evde acý bir cýðlýk Feryad figan birbirine karýþan . Hýçkýrýk sesleri Hayata gözlerini kapatan biri Daha dedim kendime.
Heyhat ömür su gibi gelip gecmekte ne genclik kalýyor nede yaþlýlýk baki bu dünyada. Oysa binbir umutla uyanmýþtým o gün. Yine kýrýldý umutlarým.
Ve dedimki bizler kimiz ne için var olduk neye yaþýyoruz . Oysaki yaþam bir tiyatro . Sahnesinden ibaretmiþ. Doðarsýn sahne evin acýsýyla tatlýsýyla hüznün ve kederinle. Sonra oyun biter ve perdeler iner o tiyatro son bulur .
Bu hayat böyledir iþte . Tam baðlandým dersin dert keder hepsi bitti kurtuldum derken cocukken oynadýðým . Oyun gelir aklýma sar sar sar makarayý cöz cöz makarayý. yine kýrýldý umutlarým Þu Üç günlük dünyada
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜLYA CEPNİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.