Sobanýn üzerindeki çaydanlýk, Fokur, fokur kaynýyordu. Masayý þark odasýna almayý düþündü. Odaya sehpayý koydu. Büyük siniyi, Sehpanýn üzerine yerleþtirdi. Gözü duvardaki resme takýldý. Ýyice yaklaþtý gözlerini kýsarak baktý. Gülümsüyordu Sevda Çiçeði kendisine. Ah Veda’m diye geçirdi içinden ah veda’m Bu hasretlik hiç bitmeyecek mi?
Kendisi’de biliyordu bu güne kadar dönmedi. Daha’da dönmez. Sandalyesini camýn önüne çekti. Dýþarýda atýþtýran karý seyretmeye baþladý. Belki’de camýn dýþý yüreðinden daha sýcaktý.
Gözlerini kapattý. Ýçindeki özlemi böyle dindirebiliyordu. Sevda Çiçeði yaný baþýnda oturuyor.baþý omuzlarýnda. Bir SEVDA MASALI anlatýyor, Ýçinde ikisinin olduðu, sadece ikisinin.
Sisli gecelerin ardýnda bir adam aðlýyor. Sessizce SEVDA ÇÝÇEÐÝne
29-04-2007-Pazar Tuðrul Ahmet PEKEL Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.