YOKLUĞUNDA BEN
Ne tadý, tuzu kaldý yemeðin, çayýn
Gün doðar ve geçer aheste penceremden
Halen iç burkan türkülerdir favorim deðiþmez
Nasýl bir katý yürekse sendeki yoksun
Anladým ki duygularda tükenmiþ, savrulmuþsun.
Çukura da düþülür, girilir de yanlýþ yola
Hayallerim tek tek düþüyorlar pusuya
Oysa ben deðildi bu plan, nereden bileceksin
Bize çoktan yitmiþ ki sendeki bakýþ
Onlarca yýl da geçse bitmez þu içi yakýþ
Mekân, zaman pek önemsiz, budur azalýþ.
Yollar vermiyor aman, kapalý her yöne
Belki esintisi deðiþir rüzgârýn, bir gün tersine
Saz tutmuyor akordu, tezene esnemez olmuþ
Ayný nota ve elde niçindir haz vermez saz
Her ayrýlýk doðumu gün, ruhuma mezarý kaz.
Çok sevdiklerimden de yok teselli, eksikler
Bir ýþýða hasretler ki bekler de beklerler
Aynalar yabancýlaþmýþ, yansýtmýyor þu yüzü
Ýçe çökkün hislerle ben, yaþarým güz hüznünü.
Uzanmak istedikçe ben, sýrt dönüp kaçandýn
Gönle her gün yeni cila ve ýþýðýný da katandýn
Nasýl oldu bir kasýrga ta kökleri de salladý
Kesildi ayakta derman, gözlerdeyse fer kalmadý.
Ýçe bir yolculuktu bu, sensiz açmadý güneþ
Bir tebessüm görmek bil ki hazinelere eþ
Velhasýlý bað deðil bu, say ki baðýmlýlýktýr
Karþýlýk bulmasý muhkemken yaþananlar
Olsa olsa kuru ve çirkince de bir inattýr.
Esme istemem yelini, gönlü esir etmiþsin
Onca yeþillik içinde ruhu çöle bezemiþsin
Oysa çölde vaha, gönülde de türlü renktin
Suyu, gübresi de olsa açmayaným sonunda
Bükülmüþ bel ve hüzünle, yaþýyorum yokluðunda…
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.