Gözlerinde Islanacagım

O günün karardýðý, geceler gibiyim.
Ölüm kadar sessiz, bir masum çocuk kadar kimsesizim.
Ahh, o çocukluðum.
Ýçimde hüzün,
Gözlerim de hasretim benim.
Yoksulluðun ve yoksunluðun bitimsizligine doymuþum.
Evet.
Geriye dönüp, yeni baþtan baþlamak istiyorum.
Çocuk olmak.
Hiç oynayamadýðým oyunlarý oynamak.
Ne güzel olurdu, deðil mi.
Kýrýlan yüreðimi yeniden sarabilmek,
Sevgiyle..

Ahh,
Oysa, ne kadar imkansýz istenclerim benim.
Daðlarý aþýp giderken, onbir yaþýnda bir çocuk.
Okul okuyup, kurtulacaktým hayatýn zorluklarýndan.
On baþ ev halký.
Ekmek bulsan, aþý eksik.
Aþý bulsan, ekmek yetmez..
Ne etsen, kimse bilmez,
Tüter acý dumaný, bacanýn..

Ben korkularýmý okul yollarýnda yitirdim.
Saatlerce daðlarý aþýp, giden yollarda.
Bitirdim.
Aklýmda bir tek okuyup adam olmak vardý.
Bir de sen, sevgilim.
Bir de sen..
Yoksul çocuðun, sevdasi sende.
Sen bilmesen de..
Zamaný geçmiþ eskimiþ ayakkabýlarimdan,
Emanet gibi duran hýrkamin, isitmayýþý cabasý..

Kulaklarýmda kalan tek þey,
Kurt ulumalarýnýn yankýsi kaldý.
Korkularýmdan geriye..

Hiç çocuk olmadan büyüdüm..
Büyümek, ne büyük cümle..
Çocuk yaþta, büyük sorumluluklarim oldu.
Altýnda ezildiðim.
Yüküm bedenimden aðýr oldu..
Ses verdim, sesimi duyan olmadý.
Haykýrýþlarým sessizdi benim.
Sevdalarým hep gür oldu..
Bir memleketimi çok sevdim.
Bir de seni,
Sevgilim.

Kýrdýlar sevdalarýmdan.
Onun için tutmadý kol kýrýðým.
Onun için umutlarým yarým kaldý.
Sevdalarým gibi..
Kendi kendimi avutmayý öðrendim,
Aðýtlarýmý duyan olmadý, benim..

Þiirlerimde, dize dize dile geldi acýlarým..
Hayallerim kadar büyüktür benim.
Hayal kýrýklarým gibi.
Kimsesiz sokaklar da, avare dolaþtýðým.
Ýþsiz güçsüz günlerden, geriye bir tek sen.

Sýcak ekmek kokusu gelirdi, tandirlardan.
Þimdi ekmekte kokmuyor sevgilim.
Senin kokun gibi..

Hani, derler ya; dünyayý getirip koysalar önüne; cenneti isterler.
Benim hiç dünyam olmadý ki.
Verselerdi, dünyamý bana.
Þöyle, kedersizce gülebildiðim .
Cennet sizin olsun..
Çocukça elinden tutup, taniþtýrabilseydim,
Anneme, babama sevgilim diye..
Ahh.
Ah.
Nerede o çocuk.

Sevinçlerim oldu elbet.
Hüzünlerim en çok oldu.
Þimdi mutlu bir çocuk görsem.
Anne babasýyla, imrenirim ona.
Belki de çocuklarý çok seviþim ondandýr.
Bir çocuk görsem, baþýný okþarým.
Mutlu olsun isterim.
O gülünce, bende gülerim.
Çocukluðum güler benim.

Sekiz kardeþ, anne baba on eder.
Söylesem yetmez kelimeler,
Yazsam bizim köye yol eder.
Acýlarým sýcaktýr, deðdiði yürekleri köz eder.

Kýþ görmemiþ evde, sýcak sobasý yanar.
Bilmez ki, soðuk deðmemiþ eller;
Ayazda üþüyene söz eder..

Biliyorum,
Satýr satýr yaþadýðýn hayatý.
Cümle cümle yazamýyor insan.
Yazlarý da kýþlarý kadar, çetin geçen coðrafyada doðmak;
Bir kader olsa gerek.
Kader, bizim deðiþtirme imkanýmýzýn olmadýðý þeydir.
Ya, yoksulluða.
Ya yoksunluða ne demeli.
Çaresiz günleri yaþýyorsa insan,
Ýþte en zoru..

Sevdasýnda da üþüyormuþ insan.
Hem de mevsim bahar olsa da.
Mevsim bahar, yüreðimde kýþ.

Sevgilim.
Çýðlýðým rüzgara deðdiði zaman.
Rüzgarlar getirir sevdamýzý..
Bu bomboþ dünyanýn, anlamsýzlýðýný.
Kýrýk dökük sevdalarýný topladýðýnda.
Sevdaya üþüdüðünü anlayacak,
Gözyaþlarýný tutamayacaksýn.
Çocukluðuma deðecek damlalarýn.
Gözlerin de ýslanacagým.
Sevgilim..
*
-------------Haydar ATA --

Sosyal Medyada Paylaşın: