UYAN
Her düzenlere uyan, ey insanlar.
Uyan be uyan, uyuduðun yeter.
Körelsin artýk kapkara vicdanlar.
Uyan be uyan, uyuduðun yeter.
Düþün bir defa boþ olan dünyayý,
Tavaný delik çatýsýz binayý,
Kendine dön, unutma sen Mevlayý.
Uyan be uyan, uyuduðun yeter.
Seç artýk kendin iyiyi kötüyü,
Bakarak maziye yaþa atiyi,
Kop, unut düþünme sen bu batýyý,
Uyan be uyan, uyuduðun yeter.
Uyanýnca gaflet denen rüyadan,
Elini çekersin sen bu dünyadan.
Doðruyu unutup uyduðun yalan.
Uyan be uyan, uyuduðun yeter.
Mehmet söyledi, bildiðini dedi.
Yeter Mehmet, yorma artýk kendini.
O da beni kaval gibi dinledi.
Uyan be uyan, uyuduðun yeter.
MEHMET ÝNANKIL 31.01.1997 Fransa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.