Hem de çok özledim.
Bilemezsin sen,
Özlemek nedir seni.
Bahçekapýda künefe yemeyi,
Beraber kahve içmeyi.
Çok ama çok özledim.
Sen kaçýrýrken gözlerini
Seni seyretmeyi.
Oysa bilsen seni özlemeyi
Hissetsen hissettiðim sensizliði
Ama bilemezsin
Hissedemezsin ki!
Beraber yürümelerimizi,
Aþkýndan kývrandýðým halde
Bilmezden geliþlerini,
Öyle özledim ki,
O canýmý yakan gülüþlerini.
O kadar özledim ki!
Bilemezsin sen,
Neymiþ özlemek birini.
Hüzün dolar ya bazen
Puslanýrdý gözlerin.
Oysa vardý hep
Buralardan gitmelerin.
Ýþte bir tek,
Bu ihtimali özlemedim.
Eðer gidersen,
Yaþadýðým tüm baharlarý
Bitirecektin.
Ve sen gittin.
Payýma özlemek düþtü seni
Ben de özledim,
Olmasý gerektiði gibi.
Þimdi bir adýn kaldý dilimde
Bir de cýlýz kor ateþiyle
Küllenen aþkýn…
Benim için ayrýcalýktý
Sevmek seni.
Þu an var olduðum tek yer özlemin,
Zira baþka þey kalmadý elimde.
Özlemek de güzel seni.
Bir yerlerde nefes aldýðýný bilmek gibi
Ama sen nereden bileceksin ki?
Özledin mi benim gibi?
TmR 28.05.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.