Gün-Aydın ben

Gün/Aydýn ben ....

Saat sabahýn altýsý ve gün ýþýklar kendini nimeten saydýklari saatlerdi
odamýn tavanla tam boy hizasýnda bir tütün kokusu var sadece ..

Saatler ilerliyor rüzgarda savurlan yaprak misail
bir þarilik pencereden içerime uzatýr kafasýný
tek baþýna deðilim
kaðýt üzerine karaladýðým her cümle ile sevgisine aç birini doyuruyorum

Hey kalbim !...
yazýn geliþi ne harika þey
pencere diplerine kadar uzunýr ýhlamur aðaçlarý
ve perçemi küt kesilmiþ yabani otlara bir sözüm yok

Varla yok arasý dudaðýmda keyfili þarký notlarý her þey öyle çabuk acýsýna alýþtý ki mahtem mahtemi getirdi

Sakalý aðýrmýþ sesizlik
son zamanlarda avuçlarýnýn içinde güvercin beslemekle meþgül olsa da
bir sesin kulak dipine diz çökmesini insan bekliyor

Çýktým
ben beni sevme zahmetinden
yýkýk omuzlu evlerin pürü pak aþklarý gibiyim
ne deðiþti hayat sorgulmam da
derseniz
iki ayaðý halen suda olan bir þehir Ýstanbul gibiyim
kalabalýk kalabalýk düþülüyor peþime

Sesim yükselik korkusunu yene dursun
dokuz ay karýnýmda taþýdýðým hayallerim halen uykuda

Ne iþim var
bütün gün kendi ateþinden ýsýnýp sonra küllerini selamlayýp
Nil nehrine atan o adamlarýn ayaklarýnýn tam altýnda
deðil mi?

Bir taþ ile iki kuþ vurma hikayesine inat
odamýn içerisinde tek dönüyor olmanýn
sevincide olsun
yani her sabah yeþil gözlerinde hürmetle öpmek gibi
.yeni den
yeni den sevilmek gibide olsun seni...

28-05-2024
ÝSt....

zaralican
Sosyal Medyada Paylaşın: