sen gittiğinde

ben gittim aslýnda kendimden
þimdi bomboþ ev
oysa anýlarla biz ne çok kalabalýktýk
eve sýðmaz
taþardýk pencerelerden
nasýl götürdün hepsini birden
yalnýz beni götürmedin
düþtüm mü yoksa yüreðinden
þimdi akþam grubu
boyun bükmüþ bir bakýþ
gece yarýlarý mavilikler esiyor denizden
dalgalarda
boðulurken çýrpýnan küçük bir gölge
karanlýða sýðýnmýþ
kendini arýyor o gözlerinden

gittiðinde
yanaðýmda bulamadým dudak izlerini
biliyorum sen gittin
bir anne gitti
ömrümün yol arkadaþý
canýmdan sevgilim gitmiþ
anladým ki
yangýnlarla kalbim gitmiþ bedenden
giden gidene hayatýmdan
konu komþu gitmiþ sýra sýra evlerden
herkes gitmiþ kendi içinden
o özlenen
eve geç kalma diyen sözler gitmiþ
kapý eþiði yas içinde þimdi
kime hoþgeldin desin
her yan mutluymuþ mavi gözlerinden
kapý gýcýrtýsý þimdi beni karþýlayan
gece sancýlarý tutuyor
akþam karanlýðý peþinden

gittiðinde
evin renkleri de gitti
duvarlarda yanký bulmuyor þarkýlarýn
yarým kaldý mutlu kadehler
mum ýþýklarýyla þimdi simsiyah her yan
giderken
el havlusunda kalmýþ ellerin
sýcaklýðýn deðiyor
kurularken ellerime
sonra yüzüme
gözlerime bakýyorsun bir an
elimde kalýyor havlu
gözler buðulu

þu sabah güneþi çok meraklý
resimlerine geliyor ýþýklarýyla
bak diyor
gör diyor
bir demet gülle
koþ diyor
tut elinden
geri getir kalbine
kuþlar konsun yeniden evin bahçesine
ve ekliyor
sen aþýksýn o mavi gözlerine..

hilmi arsoy - tekirdað 27.5.24
Sosyal Medyada Paylaşın: