tuz buz oldu ince ince iþlenen zaman ötesi bir devin ayak izleri çukurlar tohumlar için deðil kayýp bir cennet incelik gövdeleri var gözleri yok dilsiz annelerden doðuyor sözcükler
paramparça oldu ilmik ilmik örülen zaman kendi kendini kemiren kurtlar misali arþýnlayarak sularý ve daðlarý yalansý bir ýþýk zehirleyip geçti bütün çiçekleri
dönüp durdu zaman kamburunda kýymeti bilinmemiþ nice parlak taþ çukurlar gömüler için deðil uç uça eklendi fermanlar düþünmek yasak artýk birini birbirini hiçbirini
hulyaperest
(yirmiyedimayýs2024)
Sosyal Medyada Paylaşın:
hulyaperest Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.