Zaman denen deðirmen öðüttükçe umudu, Kendisine korunak yapmýþ canan sükûtu. Ýçimde gezip duran bir gözyaþý bulutu, Topraða varamýyor gözlerimin yaðmuru.
Yarýnsýz bir sevdaya umutlar doluþurken, Yüreðimde eytiþim sancýsý oluþurken, Gönlüm hasret denilen yangýya alýþýrken, Aklýmda cevabýný bekleyen bin bir soru.
Aþk, masalla koskoca tarihe sýðmýþ dense; Coþari’nin kalbine sýðmýyor aþk, nedense! O devasa yangýna direnen bu bedense, Sebebi hikmeti su ve topraktan hamuru.
11.05.2024/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.