Düşümün Cam Kırıkları

...
týrpan yemiþ bir sanrý gibidir
benim sana kurduðum cümlem

çolaktýr kýrýktýr
sesi bedeninden önce kesik

sen biçaremin karanfil aðrýsý
gecenin koynunda býraktýðým en aðýr uykum
kabuslardan korunduðum týlsýmlý cevþenim
bayat bir hayatýn en çorak yerinde
topraða düþen terim
yýrtýp geçemediðim afakýmsýn


ölmüþ dediðin ruhumun yastýðý
çýngýmýn yarýsýsýn sen
dokuzunda gelmezsen ölü doðacak içimdeki çocuk
elemin þevkatsiz kollarýnda emanetim
maziye sürüldüðüm ritimsiz yolculuklardan
maveralardan dönülmez sandýðým seferim
öksüz kentimin ýssýz limanlarýnda yetim býraktýðým


ertelenmiþ yarýnlarým
þifresini yitirmiþ hayatým- nasýrým

ve ..
hayallerimin merkezini delik deþik eden kurþun gibisin
üstüme üþüþen
dert istilasýna karþý karargâh kurduðum mekaným
gözüm hep tetikte


canýmýn þah damarýnda can çekiþen ayrýlýðým ve.

vuslat anýna senden çabuk yetiþmesin ölüm
bir emare yok mudur
yaklaþsan ve deðsen gölgeme usulca ey rüzgâr
ýþýklar sussun
beklenen tüm yaðmurlar sussun
amadeyim öfkeli ve deli deli esmene
es ki yýkýlsýn hücrem
zavallý yurduma bir gülmez misin


senden sonra þiir bitmiþ
boþlukta binlerce boþluk türemiþ
zuhur etmiþ bir bir alametler gözümde
ha koptu
ha kopacak kýyamet



_boran
Sosyal Medyada Paylaşın: