YOLLARI TAŞLI, GÖZLERİ YAŞLI ANKARA!

Türkler için, Ankara!
Kurtuluþ savaþýnda çarenin mululuk beklentisi idi, özgürlük!
Cihan Savaþýnda talih, Türk halkýný bir cellat gibi vurdu yüreðinden...
Mazlumlar ateþ, kan ve barut sarmalýnda...
Yalnýz kalmýþtý sanki, esaret ülkesinde...
Koca Dünya’da Tek baþýna, kalmiþtý, Ankara ve Türk insaný...
Ýki kader mahkumu gibi...
Savruluyordu, bir hiçliðe...
Öylesine, imkansýz bir sevda çölünde...
Yanlýz ve tek baþýna...
Ankara, Anadolu da,
Umutlarla parlayan ay ýþýðýnda bir yýldýz gibi idi...
Kimine göre, Mustafa Kemal kabus dolu, rüya bahçesinde...
Bütün umutlarý yok ediyordu...
Dünyayý maf eden, insanlýðý kahreden o, zehirli Ýngiliz sömürü sarmaþýðý...
Tam herþey bitti, ümitler yýkýldý derken!
Samsun’dan Mustafa Kemal ile birlikte, bir güneþ, bir ümit ýþýðý doðdu...
Ve sonra
Anadolu’nun kalbi Ankara’dan bir özðürlük rüzgarý esti, efil efil...
Oysa, halk!
Sessizlik içerisinde, çaresizliðe düþen bir hayal kadar sefildi!
Ankara ve Mustafa Kemal ile canlandý...
Anadolu’nun saf, solmuþ gül yüzlü, halký!
Anadolunun bozkýrýn da...
Yalnýzlýða terk edilmiþ fakir, gönlü zengin unutulmuþ Ankara’sý...
Kurtuluþ savaþýnda çarenin mululuk beklentisi idi, özgürlük!
Cihan Savaþýnda talih, Türkü bir cellat gibi vurmuþtu yüreðinden...
Mazlumlar periþan...
Ateþ, kan ve barut ülkesinde...
Ankara ve Türk insaný...
Ýki kader mahkumu...
Kimine göre Mustafa Kemal, imkansýz bir hayal peþinde...
Develeniyor, sevda çölünde...
Oysa Ankara Umutlarla özgürlüðe, parlayan ay ýþýðýnda bir yýldýzdi Mustafa Kemal...
Kâh kabus dolu, rüya bahçesinde...
Baþaracaktý bu inkansýzlýkta...
Her þeye raðmen, Dünyayý maf eden!
O, insanlýðý kahreden, zehirli Ýngiliz sarmaþýðý ile...
Tam herþey bitti...
Ümutlar yýkýldý derken!
Samsun’dan bir ümit ýþýðý, bir güneþ doðdu...
Ve arkasýndan
Anadolunun kalbi Ankara’dan bir özðürlük rüzgarý esti, efil efil...
Oysa, halk!
Sessizlik içerisinde, çaresizliðe düþen bir hayal kadar sefildi!
Anadolu’nun solmuþ gül yüzlü, halký!
Anadolunun bozkýrýn da tek baþýna...
Yalnýzken fakir, gönlü zengin unutulmuþ Ankara’sý...
Türk’ün tarihten gelen özðürlük için cesaret abidesi...
23 Nisan da Açýlan meclis ile Anadolu’nun kalbi...
Özgürlüðün yolu...
29 Ekimde Ankara oldu...
27 Aralýkta Anadolunun baðimsýzlýk yelpazesi...
Cumhuriyetle birlikte
Özgürlük hasretinin o, en uzun ve en güzel, en taze mutluluðu oldu...
Baðimsýz Meclisinde Hâlâ dalgalanýyor, Türk ulusunun özgürlüðün mutlu gururu, Aydýzlý bayraðý... Geçmiste, ingiliz þeytanýn yurdum üzerindeki özgürlük güneþini tamamen kapatmaya çalýþan karanlýk emeli...
Ama, hep Inaçla, güçlenmiþtir, mahsum Türk neferinin ruhu...
Uyandý o, zaman!
Yýllardýr unutulmuþ, ihmal edilmiþ Türk halký...
Yoksulluk, olmuþtu esaret kahrýnýn pervanesi...
Bu ülke, bu millet hergün kan aðlýyordu o, esaret yýllarýnda...
Her daim, içindeki hainlerin yüzünden!
Ülkede hemen hergün bir yýldýz kayýyordu, gözlerden!
Deniz kadar derindi, düþmanýn yüreklerdeki açtýðý yaralar...
Ama, Mustafa Kemal önderliðinde, kucak açtý...
Topladi, hepsini gözleri kan aðlayan Vatan evlatlarýný...
Yollarý taþlý, gözleri yaþlý Ankara...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: