Külbeyaz...

güzel mi güzel" diyordu
kendi duyamasa da..
neden göreceliydi ki güzellik
ah bir de görebilseydi

neden,
iyi zamaný olmamýþtý..
zaman belki ona iyi gelmiyordu
anýlarýný süpürdüðü avuç ayalarýnda..
rüzgarlanýyordu lodos sinsice poyraza
uçuþuyordu tülden göz perdeleri ayyuka

kasvetliydi yüzü,
yüzü gök, göðü külbeyaz
geçmeyen, geçirgenlikti sanki geçmiþi
haleti ruhiyetinin, çoktan teslimiyetinin
örgülenmiþ saçlarýný doladýkça nefesine
"neden, sahi neden" diye soruyordu
soluyordu yaðmur, soluyordu çiðnemeden,
topraðýn aþ’k eren obruðuna inceden


savaþýn galibi olmazsa, olmaz ilkesiydi
kendisiydi savaþýn, savaþ kendisi deðilken
obez bir çýðlýðýn sessiz sabahýydý sýskalýðý
aþinasý oldu zamanla açýsý dar zihninin
her katmanýnda uçurumlaþtýkça odalar
yalnýzlýðýndaki ekosuz sese sarýldý
"neden ben, hep ben, yine ben tanrým" diye

uçurumsu odalarýn dolu boþluklarýydý
hafýzasýnda her salise birer hadiseyken
vakit modasý geçmiþ vedaydý ve
bu kadar neden uçurumdu bedenine ...

~°~
~°~
~°~



Sosyal Medyada Paylaşın: