EMMİ

EMMÝ

Baþýndaki efkârý,serin seher yeline
Cigaranýn ucundan, duman duman sal emmi.
Bir nefes al derinden, koy elini beline,
Usul usul yalandan, birde ýslýk çal emmi.

Kime sitem etmeli, köylü yoksullaþýyor,
Sýrtlamýþ dert küpünü,daðlar taþlar aþýyor.
Tuhaflaþtý memleket, sanki savaþ yaþýyor,
Sen akil’sin ,bilirsin, varmý çýkar yol emmi.

Aklý yolcu etmiþsin, kekik kokan daðlara,
Ruh’un göçebe olmuþ mor salkýmlý baðlara.
Fikr-i firar olmuþsun, sahii eski çaðlara,
Eskilerden kim varsa, bizden selam sal emmi.

Çýnlatýyor bozkýrý, kuzgun, karga’nýn sesi ,
Al kýnalý keklikler, pek sevdiler kafes’i.
Her viran’ýn tepesi artýk baykuþ yuvasý
Name name þakýyan say ki, bülbül bil emmi.

Karýnca’nýn ahýný aldý cehil’in soyu,
Ormanlarý katledip, eyledi tatil köyü.
Nebat’a hiç uðramaz çay’ýn,dere’nin suyu,
Bu gidiþle dünya’nýn akibeti çöl emmi.

Heyhat! ahir zamandýr, insanoðlu þaþýyor,
HAK’kýn dilsiz kullarý binalarda yaþýyor.
Börtü böcek Umarsýz.,beton,asfalt deþiyor,
Haydi gelde dumursuz, kifayetsiz ,kal emmi.

Yutkun acý sözleri sabýrlý ol,üzülme ,
Yüreðini kemirde, boðazýnda dizilme.
Hamurunda toprak var, mayanda su, bozulma,
Tek ALLAH ’a emanet, tüm kâinat bil emmi.





Sosyal Medyada Paylaşın: