BİR GARİP DAYI

BÝR GARÝP DAYI



Bir yaþlý dayý vardý;birlikte iþ yerinde.
Vurduðunu devirir,hep silahý belinde.

Çok yokluk çekmiþ idi;çocukluk yýllarýnda.
Hamallýk bilezikti;taþýrdý kollarýnda.

Çalýþmaktan býkmazdý,iþ onu hiç sýkmazdý.
Onu Mehmetten baþka;hiç kimseler yýkmazdý.


Babadan kalma bir kaç;dönüm fýstýk kalmýþtý.
Üstüne çalýþarak;bir evde o almýþtý.


Þerefli bir insandý;ne çalar ne çýrpardý.
Hakkýna göz dikenin;kýyameti kopardý.

Kanaat ederdi hep;çoðunu aramazdý.
Çok ekmek tuz bölüþtük;hiç beni kýramazdý.

Der’di yeðen þu Memo;belimi fena büktü.
Yýllarca yüklendiðim;yanýnda hafif yüktü.


Sevmeyeni yokmuydu;vardý hemde tonlarca.
Dayý hep kalp kýrarmýþ;öyle imiþ onlarca.

Hakkedene hakkýný;vermeli yeðen derdi.
Kelle gitse korkmazdý;doðru lafý ederdi.


Pazartesi sabahý;sorduk ki yok yerinde.
Devrirmiþ motorunu;kan birikmiþ beyninde.

Bir hafta falan kaldý;sonrada kötü haber.
Gittik gömdük mezara;dost,akraba beraber.


Hiç güzel gün görmedi;bilenlerce dillenir.
Ecel gelmiþse cana;organlar kilitlenir.

Sanki bir gün gibiydi;dört beþ senemiz geçti.
Umulmadýk bir anda; ölüm þerbeti içti.

Kimse güvenmesin bak;dünyada misafiriz.
Ölümü unutursak;en azýlý kafiriz.


Mustafa yýldýztekin
Sosyal Medyada Paylaşın: