Ebemkuşağı Çizseydiniz Yüzüme

gizlice gülümsüyora benziyen
tek tük yaðmurdu çiseleyen
ben aðlamýyordum

alaca karanlýklarda kovaladýðým
gorgo’lardý sancýlarým
gecenin ortak çýldýrýlarýnda

içinizde - izninizle -
utangaç rüzgarmýþcasýna gezinen
uzaklara bakýþlý adamdým ben

bulutlarýn ak gizinde yüzen
tanrýsal ýþýklar geziniyordu yüzünüzde
yüreðinizden beslenen

susuyordum
ben yosun tutmuþ hüzün artýðýydým
sessizliðinizde büyüyen

ateþ böcekleri yuvalanmýþtý teninizde
tadý yoktu tek kiþilik ölümlerin
bu yüzden bekliyordum
- ömrümce bulamadýðým -
dört yapraklý yoncalar buluyordum gözlerinizde
ve ilk þiiri yazýyordum ölümüme

oysa doðmak kolaydý yeniden
renklerinizle
benden daha þaþkýn ellerinizle
ebemkuþaðý çizseydiniz yüzüme..

ya da
çýkýlacak dað
yüzülecek bir deniz çizseydiniz
böyle küflü bir þiir akþamýnda
içime s/i mgesiz yerleþmeseydiniz


( þiirin son dizeleri ÝCEBERG’e aittir . . bu þiire o kadar yakýþtýrdým ki sevgili ÝCEBERG’den izin isteme nezaketini bile göstermeden 😒þiirime ekledim .. umarým af eder ..)

Sosyal Medyada Paylaşın: