YUTKUNDUM BİR DAHA YUTKUNDUM

Bir þeyi övmek için öyle bir açýlým yapýlýyor ki;

Açtýkça mahremiyeti deðeri yitiyor.
Baðrýnda gül yerine kaktüs bitiyor.
Manasý içine çekmiyor adeta itiyor.
Göðsünden süt yerine kan akýyor.
Gözleri renkli olsa da boþluða bakýyor.

Sonra;

Köprüler ayrýlýk, ufuk dar bir helezon.
Kýtlýk var sanki her yanda ölü mü ölü sezon.
Duyarlýlýða fransýz regardez a lá maison.
Sular kir, sokaklar kir,aç bi-ilaç çok fakir.
Beleþ bulup götürmüþ kýymayý küçük tekir.

Sonra;

Arka sokaklar sessiz, mazlumlarý nefessiz.
Zengine her þey enfes, kodamanýna eþsiz.
Altmýþta yüzü çökmüþ,nevale sert ,aðýz diþsiz.
Toplumun büyük kýsmý aylak gezer ve iþsiz.
Kiracýsý kan kusar, ev sahipleri hissiz.

Sonra;

Kadýn olsa ne yazar, erkek olsa ne yazar.
Biriler birilerin kuyusun kazar azar azar.
Aç çýrpýnýr, tok azar,jurnal cinayet yazar
Arabulucu orta yolda yatar adeta sýzar.
Ne kadar taraf varsa sorunlarýndan bizär.

Sonra;

Bu tek bir yer deðildir satýh ülke geneli.
Dünya kupasý deðil, Türkiye bienali.
Bir öfke patlamýþ ki yön meçhul poyraz yeli.
Baðýrasým var benim..n’oluyor ey ahali !..
Umulmadýk tarafta arada kaldý Sezar..

Sonra;

Hak mý?..Reva mý?..Bilmem.. kaçtý günah keçisi.
Terzi kumaþý doðrar ,boþa gitti biçisi.
Bize ne diyen diyene elin koyun-keçisi.
Deðirmen taþý baþta döner misal pervane.
Suçlularýn lehine döner durur devrane.


Emine Balý Oðuz.
Sosyal Medyada Paylaşın: