Birazdan Dev vinç in ucunda ki kalýn halat Sýkacak olsa da kuðu boynumu, Kýsa Ama Onuru bitimsiz bir yaþam, O son nefesim tükenecek! Ve Adým gibi biliyorum ki; Masum yavrumun O çapçaresiz O soran Sorðulayan bakýþlarý Günü geldiðinde elbet Yýkacak Yakacaktýr Paramparça ederek, Sarýklý diktatörün Zalimin bindiði Demir bir kuþun Fýrfýr dönen Teknolojik kuyruðunu, Aðýr tonajlý gövdesini! Ýþte o an Bayram aþý’ymýþ gibi Çakallar ve kurtlar yiyecek Nefret çýbaný O kapkara Kömürleþmiþ O leþ yüreðini, Sevgi bilmez Merhamet deðmemiþ Teolojik nefretini! Divan mivana da býrakmadan Doða ana Nasýl da dürdü bak; Ýblis Reisi’nin Ýnsan suçu kabarýk Þer’i defterini! 19-20/MAYIS/2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.