Garip Bir Hüzün
Baþlangýçta yer ve gök vardý içindekiler yoktu ýssýz sessiz bir dünya sonra...
Adem’den yaratýldý havva tam kallbinin üstünden
Dibi tutmuþ sevdalar dan yorgun bitap düþmüþ gönüler neden hep suskunluklarýný arkasýna saklanýr
Sonrasý düþtün ansýzýn gönlüme
hiç bilmezdim sonradan anladým dermansýz hisleri
Hani bin eleklerden geçirerdin gönülden geceni gönüm
Þimdi suya susar gibi sevgine susuyor
Ekmeðe muhtaç gibi yokluðu içimde
Ölümden korkardýn hani þimdi aklýna bile gelmiyor bu ne apansýz bir his miþ sen sizlik ölüme yakýn ama ölümü unutturan his
Fakirlik gibi parasýzlýk gibi aktýk umurumda deðil gerçekten senin sevgin bütün benliðimle biriken
Soruyorum sana insan acýyý seçermi
çaresizliðini imkansýzlýðý doðruya mucizeler insana özgü
Peki insan sevincine mutlu olur seçince mi yoksa sevilince mi seçilince mi
Benim aklým sevil diyor kalbim sev
piþmanlýklar kendi kararlarýmýz dan
Acýlar sevdamýzdan hasret gölümüzden susmak çaresiz miþ cesine hep yeniden sevmemiz den
ve yine hüzün...
Sevdasý büyük olanýn acýlarýda büyük olurmuþ alýþmýz içimize atmaktan baþka yolu yokmuþ gibi
Artýk susma sen de bir þeyler söyle bana mesela sevmenin zamaný var mý ya da susmanýn unutmanýn acýlarý katlanmanýn yoksa zamaný elimizde tutan biz miyiz ki
Özkan Deðirmenci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özkan Değirmenci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.