Üç noktalý merkezi yönüme alarak baþlýyorum. Sað, sol ve ön, ama arkamý da arkaya alýpta bu yola çýkýyorum. Yukarýyý sorma, göðün kapýsý açýlýr mý ki bana?
Mecalin deðil bir izin peþinini veripte ayaðýný ayakkabýma takýyorum. Camid bir nesnenin yoluna dizilmem mi garipti yoksa canýmýn dirisiz sayýlmasý mý?
Olur nefes almam, olur hayatsýz bir fanusun içinde bir iki atomsuz kalýrým. Ama Ol’un kýymetini vermem, caný iste al ama Onu veremem.
Bir yolcunun en tükenmez azýðý su mudur? Ekmek gibi kýrýk kýrýk dökülürken terler azminden beslenen duadan baþka doyurucu azýk var mýdýr? Madden sizinleyim ey kabile! Ama ruhum bir devenin eðerine baðlanmaz. Güneþ kabartýrken tenimi, elimin en yangýnlý tarafý serabý çeker arkaya. Bu yolda ölmek illa, illa dirilmek uðruna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahsen Tosun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.