CANIMIN İÇİ

CANIMIN ÝÇÝ

Hilâl ismi ile, inmiþ göklerden
Sanki bal akýyor, dudu dillerden
Söyledi sýladan, bizim ellerden
Buram buram hasret kokan Hilâlim.

Aþk dudaklarýndan, dökülen hece
Korkular çýðlýklar, sanki bilmece
Sýçrayýp yataktan, kalkarým gece
Hayali karþýmda duran Hilâlim.

Gözlerinde vuslat, hayâle esir
Gönülde arama kabahat kusur
Ýlaçlar acýma, etmiyor tesir
Hasreti içimi yakan Hilâlim.

Sözlerinin derin, anlamý vardý
Koskoca dünyasý, gönlüne dardý
Yosun tutmuþ taþlar, aþkýna yardý
Sabýrla vuslata koþan Hilâlim.

Vakurdu duruþu, asil baþ ile
Kapkara kirpigi, hilâl kaþ ile
Buðulu gözlerden, akan yaþ ile
Gönlünün kirini, söken Hilâlim.

Keskin bakýșýna, seyran olurdum
Naif yüreðine, hayran olurdum
Gönül nakýșýna, kurban olurdum
Sanma ki can senden, býktým Hilâlim.

Elinde tuttuðu, kýrýk saz ile
Dilinden dökülen, bade söz ile
Tebessümler eden, nurlu yüz ile
Gönülden gönüle, akan Hilâlim
Münire çevik 17.05.2024
Sosyal Medyada Paylaşın: