hani sen Ruhi Su’dan bir ezgi söylemiþtin bana hani nakaratlarýna kaþýklý elini eklemiþtin hani ben yemeyi býrakmýþ hayran hayran seni dinlerken tam da an tam da o an kesilmiþti elektrik Ýstabul’da
- Bu nasýl Ýstanbul, zindan içinde... Bavo bave* -
hatýrlýyor musun þok olmuþtuk bu mükemmel tesadüf karþýsýnda
kahkahalarýmýz artmýþtý karanlýðý korkutmuþtuk hatta
üst kattan faþonun küfürlü sesini duyunca sesimizi kýsmýþ daha çok gülmüþtük daha çok söylemiþtik o ezgiyi
ve ben karanlýða alýþtýramadýðým gözlerimle eþlik etmiþtim s/ana...
iþte o hallerin iþte o ezgi var ya daha dün aklýmdaydý daha dün mýrýldandým daha dün oturuyordun karþýmda sesimde sesinin tonu vardý …
þimdi þimdi dilimi týrmalýyor o ezgi ... ah, bi hatýrlasam bi hatýrlasam o sözleri lav gibi aksa ses tellerime karþýma çýkaracak kadar seni dudaðýndan öptürecek kadar hani
ey dünümü ç/alan sevgili bu unutuþ var ya, bu unutuluþ seni yeniden yakýnlaþtýrýyor bana.
* Ruhi Su
( arkiv)
H. Korkmaz, 2017 Sthlm
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tüya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.