SANKİ YOKTULAR
Ne zaman dalsam þu mekânýn uhreviyetine
Zaman duruverir ansýzýn, takýlýr yelkovan
Gönülde yýkýlýr surlar, manzaradýr talan
Ve duyulan bir þey çýnlýyor kulaklarda
Bir sevilen daha yitmiþtir faniden ebediyete
Ýmamýn sesi yapar vurguyu, er/hatun kiþi niyetine…
Hep bir yanýlgýdayýz da aldýrmazlýk niyedir
Dün muhabbet edilen canlar hani, nicedir?
Demiþti ya büyük ozan beli büken sözcükleri
Bir ayrýlýk, bir yoksulluk biri de ölüm diye
Halen þu itiþmeler, sataþmalar ne de anlamsýz
Oysa en büyük paye muhabbetti, sevgiydi
Ansýzýn gelen ölümlerle hatýralar birikti.
Ve denmeli ki þu nefse; dur artýk dur, uslanmaz
Ýnsaný eritip tüketen, deðerce de çokça düþüren
Kibri ve hor bakýþý deðil mi dikendir, yaslanýlmaz.
Ne sesleri var ne de nefesleri, yazsan almaz kitap
Her sayfasýný okurken yürek nasýl da olur harap
Bir görüp bir kaybetmekmiþ bu düzenin kaderi
Varlýkta bilmek gerekmiþ sevenlerin kýymetini.
Ýki çift söz edebilmek ve birlikte de gülmek
Ve hatta bir meþk edip ahenge türkü dermek
Biriktirdikçe biriktirmek varmýþ anýn içini
Nihayetinde beklemiyor mu bir sessiz veda
Haber vermez ki ölüm,gelir ummadýk anda.
Ses vardý, hareket de, sanki daim vardýlar
Esti ansýzýn rüzgâr, ebeden ayrýlýktý bu
Kederler depreþti toptan, bilinmeze uçtular
Ne derse denilsin boþ, masal gibi þu dünya
Boþ kaldý masa sehpa, gölgeleri de yoktur
Bizle gülüp aðlayanlar, sahiden yok muydular.
Anlamamýz gereken ne de çok þey var
Hayat bir akýþta ki akýl almaz, karmaþýk
Yine de her yeni gün þafakla iner ýþýk
Ve daha varken o bitimsiz geceye
Gökte yýldýzlar ve ay serilmeden de öne
Bir tebessüm, hoþgörü ve de sevmekmiþ kâr.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.