Gecenin Sessizliği

Sessizlik, gözlerimde biriken yaþlarýn döküldüðü bir nehirdir,
Yalnýzlýk, yüreðimde çýðlýk atan bir çaresizliktir,
Gece, ruhumun karanlýk odalarýnda kaybolan bir hayaldir,
Mehtabýn ýþýðý ise umutlarýn son kývýlcýmýdýr;

Yýldýzlarla konuþurum sessiz gecede,
Onlara anlatýrým en gizli duygularýmý.
Bir yýldýz kayarsa, dileklerimi fýsýldarým,
Umutlarým, hayallerimle birlikte gökyüzüne yükselir.

Kalbim, bir deniz gibi derin ve engin,
Dalgalarý duygularým, fýrtýnalarý hüznümle doludur.
Ama her fýrtýnanýn ardýndan bir sükunet gelir,
Ve o sükunette, yýldýzlarýn parýltýsýyla aydýnlanýr ruhum.

Yalnýzlýk, bir yolculuktur içsel keþifler için,
Karanlýk, bir fýrsattýr yýldýzlarýn parladýðýna tanýk olmak için.
Ve ben, bu yolculukta bir gezginim,
Gecenin karanlýðýnda kaybolur, yýldýzlarýn arasýnda umuda yol alýrým.

Her bir kelime, bir duygunun yankýsýdýr,
Her bir harf, bir yaþamýn özeti gibidir.
Ve ben, bu kelimelerle anlatmaya çalýþýrým,
Ýçimdeki fýrtýnalarý, yýldýzlarýn ýþýðýnda sakinleþtiririm.

Ve belki de, bu kelimelerin yetersiz kaldýðý yerde,
Sessizlik, en derin duygularýma tercüman olur.
Ve ben, yalnýzlýkla birlikte, sessizliðin içinde kaybolurum,
Duygularýmý bulur, ve sonsuzluða doðru yol alýrým.

Erol Kekeç/17.05.2024/01.35/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: