AYRILIĞIN ŞARKILARI

Saðnaklar baþlayacaktý belliydi yine gözlerimden
Ben yalnýzlýðýn sokaklarýnda arýyordum kendimi
Çok eskilerden bir þeyler geçiyordu kalbimden
Anýlarým mý yoksa acýlarýmmýydý bilemiyorum
Bir þarkýydý söylediði kalbimin, sensiz ve yetim !
Sanma ki bir yaðmurun damlalarýydý gözlerimdeki
Göz yaþýmýn selinde boðuluyor yaþantým

Zindanlara türkü tutturdu yüreðim
Baharlar geldi ; sonbahar sokaðýnda solan güller gibiyim
Yürek sýzýmýn ellerindedir hala
Pas tutmuþ prangalar
Bir akþamýn sessizliðinde söylenen þarký nasýldýr bilirsin
Nasýl olur gözlerine yansýyan aynalardan
Bir umudun çaresiz karanlýðý
Boþuna bekleme yitirdiklerini geriye
Döner mi ? dönecek... dönsün !...

Sisli hatýralar içimde, baþý dumanlý sýrlý daðlar gibiyim
Bir okul yolu, ümitlerim, koþarken hatýralarým
Bilir miydim ki solacak elimde güllerim
Benim yüreðimde daha yaþanmamýþ acýlar var
Biter mi çaresizliklerim, kýrýlýrmý paslý zincirlerim
Dönermiyim geriye bilemem

O, kaygýsýz gülen aynalarda ben miydim
Unuttum saçlarýmda esen çýlgýn rüzgarlarý
Acýmasýz ellerde soldurdum tomurcuk güllerimi
Kýrýlmýþ bir resimde duruyor gülen yüzüm
Her mevsim hazandý, güz’dü, karlar düþüyordu
Ümitlerle dolu gençliðime
Yitirdi gözlerim gülüþünü
Dudaklarýmda ayrýlýðýn þarkýlarý

Günay Koçak

16. 05. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: