Biliyorum kefenimde siyah Alnýmýn teride kömür karasý Ve zifiri karanlýk gecem Gündüzü ise hiç bilmedim Ömrüm gibi karanlýk
Güneþ yerine yarenim Ay ise ciðer parem Aydýnlattý onlar içimi Bazen ölüm ölümden önce gelirdi Ve biliyorumki yarýn Ölümün iftar sofrasý Þükür ben deðilim ama sol yaným Ve merhaba dediðim kara kefenle Sonsuzluk kervanýna Yürüyor vuslata Gözleri karalara bürünmüþ Bir eþ iki çocuk yüreði yanýk ana
Ya ben gündüzleri kabus Gece ise kömür karasý Ýçim ise ateþler içinde Bazen yangýn her zerremde Ve eve vardýðýmda kor halinde Biliyorumki yarýn Ölüm kucaðýmda Ölmeden önce tanýþmýþým Ölümle Kim bilir ilk adým ölümle tanisacak Yada yarýn Koyun koyuna Kork benden ölüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakup simsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.