SEN AŞKSIN

Sendin
Mecnunu bile tereddüde düþüren.
Sendin
Hayallerini daðýtan aþýklarýn.
Sendin
Rüyalardan uyandýrýp, dünyaya yollayan.
Sendin ey aþk…

Mecnunun adýmlarý Leyla’ya, gönlü sana doðruydu
Ferhat’ýn elindeki kazma Þirin için,
Kalbi ise senin için vuruyordu daða.
Kerem zahiren Aslý’ya vurgun, batýnen sana
Efsanelerin menþei,
Kýssalarýn membaý,
Sevdalarýn kaynaðý sendin.
Sendin ey aþk…

Çöller seninle tanýndý,
Daðlar seninle.
Senin için yazýldý bütün þiirler
Mecnun dilinden yazýlýnca gazeller,
Bir hoþ oldu güzeller.
Ama gazellerde güzellerde senin içindi
Senin içindi ey aþk…

Ne yangýnlar emsaldi içindeki ateþe
Ne buzullar söndürmeye kafi hararetini
Ne mýsralar yetti izaha
Ne satýrlar izhar eyledi sevdaný
Aslý’da, Þirin’de, Leyla’da yalandý
Yalandý iþte…
Bir doðru vardý yalnýzca.
Ve o doðru sendin ey aþk…

Ne bisütun kaldý yerinde
Ne çöller kaldý geçilmedik.
Bir sen kaldýn geriye.
Sen gönülde yangýn, sen vurgun, sen sevdaydýn
Sen bunlarýn belki hiç biri
Belki hepsiydin..
Sen aþktýn. Ey aþk…

Sosyal Medyada Paylaşın: