KENDİNE GEL EY YOLCU!..

Gece gündüz demedik nice daðlarý aþtýk
Bereket yaðdý gökten nehirler gibi taþtýk
Garipler Sofrasý’nda ayak deðilde baþtýk,
Bir ömür böyle biter kendine gel Ey Yolcu!

Hak Yolu’nda yürüdük aþký kalplere yazdýk
Ferhat olduk daðlarda ozan elinde sazdýk
Yusuf’un mezarýný Züleyha’ca çok kazdýk,
Yapýlan zulüm yeter kendine gel Ey Yolcu!

Sevda dediðin ne ki bazen var bazen yoktur
Þeytan ortada gezer münafýk dersen çoktur
Hasta durmaz yalvarýr çare bulamaz doktor,
Ölümden daha beter kendine gel Ey Yolcu!

Yesevi boþ konuþmaz Yunus olur dillenir
Mevlana’nýn Bahçesi kar altýnda güllenir
Hacý Bayram-ý Veli Sultaným! der ballanýr,
Ocakta duman tüter kendine gel Ey Yolcu!

Dede Korkut misali örnek almalý sözden
Turnayý yedi yerden vurmalýyýz o yüzden
Hayatý sevmek için geçirmeliyiz gözden,
Dalýnda bülbül öter kendine gel Ey Yolcu!

Kemal DOÐANAY


Sosyal Medyada Paylaşın: