bir ilkbahar günü kütüphaneden çýktým istikametim ev bir omuz darbesi aldým elimdeki kitaplar saçýldý yere þöyle bir baktým omuz atana merhaba diyordu siyah uzun saçlý bir melek
gülümsedi gamzeleri görüldü baþýný hafif öne eðdi çok güzeldi . gönlümde þimþekler çaktý içimde hoþ bir his
bahçede taze toprak kokusu
tanýþdýk
hafta sonlarý sinemaya tiyatroya Boðaz içine Belgrat ormanýna gider el ele gezerdik vakit ne çabukta geçerdi ... ................................... yüzerdik sevda havuzunda hayâl aleminde kürek çekerdik
dört sene süren arkadaþlýðýmýz dört gün gibi geçti. okullarýmýz o arada bitti. ben askere gittim o da ailesiyle birlikte Kanadaya göçtü
verdiði adrese mektuplar yazdým yazdýðým mektuplara hiç cevap gelmedi çok aradým çok sordum haber alamadým
O ilk ve tek aþkým dý... unutamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemal Erkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.