Sen şimdi yoksun annem!

Seni çok özledim, annem!
Hissediyorum ruhun yanýmda, kokunu alýyorum annem!
Ama, sana dokunamýyorum annem...
Gündüzleri, yokluðun gözlerimi buðulandýrýyor...
Hasretin ise, yüreðimi yakýyor, annem!
Geceleri ise, karabasanlar rüyalarýmý basýyor annem!
Artýk, küçükken uyumam için...
O, ninni söyleyen kadife sesin yok annem!
Feryatlarýmý duymuyor kimseler annem!
Sana sarýlmak, sýcaklýðýný hissetmek, özlem gidermek istiyorum annem!
"Kuzum!" Diyerek, sabah kaldýrýr, saçlarýmý okþardýn annem!
Þimdi, senin minik yavrun öksüz annem! Yemeðini hazýrlayan, akþamlarý masal anlatan anam yok, artýk!
Kayýp oldu hayallerim artýk
Kulaðýma sesin gelmiyor annem!
Sensiz bak kuzun!
Kalk annem
þafak, artýk anlamsýz!
Güneþ bak öksüz!
Dünyam yarým kaldý...
Gökyüzüm bulutlu...
Gözlerim Buðulu...
Bütün her þey neþesiz!
Her yer sensiz...
Bir aðaç gibi kaldým köksüz!
Sensiz bu dünyada anlamsýz annem!
Sesini, kokunu, gülüþünü özledim annem!
Günlerce annem beni yanlýz býrakmaz diye...
Hep yolunu gözledim!
Sensizliði yüreðimde sensizlikle közledim annem!
Bak, yüreðim yangýn yeri sönmüyor annem!
Acýlarýmý hasret çiçekleri yaptým buketli...
Dertlerim kahýr bohçasýnda, tek tek paketli....
Keder ise içimde katmerli...
Ýçimden gülmek gelmiyor artýk annem!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: