KOYU BİR KARANLIK ÇÖKER YÜREĞİMİN SOLUNA

Ne zaman ki bir hüzzam þarký kulaklarýmda
Bir yýðýn gazel döküyordu sonbahar, bahçeme
Duvarlarýna nasýl notlar yazdýðýný hatýrladým
Neydi o an içinden geçen, acýyý gözlerinden
Çizip hüznün hikayesi sanýyorum bilmeden
Kaç çýðlýðý kaç çizgide birleþtiren

Bilmeden zindan tutkunu akþamlarýn ýstýraplarýný
Ýçimdeki hasrete aðýr aðrýlar
Ve, martý ölüleri yükleyip gidersin
Sonra aylarý yýllarý nasýl, hangi yaþlarýmla
Geçirdiðimi aldýrmadan karþýmdaki gözlerin
Benim içimin aðýdýna... höpürdeten kahve dolu akþamý
Aldýrmýyordu zaman ; gazellerini döken sonbahara
Akþamdan baþka dostu olmayan bana
Korku dolu duvarlarý yumruklayan ellerime
Verilen sadece ayrýlýktý ... bir de gözyaþý

Gömülürdüm kitap dolu bir akþamýn sessizliðine
Kitaplar arasýndan çýkan mektuplarýna
Onunla yeniden yeniden döndüm mazime
Yüreðimdeki gam kuyularýnda kimler vardý
Deniz durgun ve sessizdi yine
Bir yangýn gecesi kalbimde bilemediðim acýlar
Sonra beklemekle geçen bazen sabýrlý, bazen isyan dolu !
Kahýrlý geceler...zindan geceler... sisli sabahlar !

Uçurtmalar uçuyor özgürce, çocuklar hep mutlu
Ýzbe bir evdi sensiz, hep izbe sandýðým
Yazdýðým mektuplarým tutuklu duvarlarýnda
Sayfalarýnda kaç göz gezinmiþ o akþam
Gelmeyen özgürlüðün hayaliyle yaþadýk yaþýyoruz
Sen... sen... neredesin, bilemem ki orayý
Elli yüz kiþiyle paylaþtýðýn
Güneþ’i avluda atarken voltalarý
Neleri düþünür

Benim düþüncem mi ?
Hayalim hep seninle
Düþlerim yalnýz sana ait
Baþým aðrýyor yine
Bütün dillerde ayný mý bilmem
Bu acý bu hasret !
Gidenlerin ardýndan
Güneþ batýyor akþama
Koyu bir karanlýk düþer yüreðimin soluna
Aðýtlar çöker kalýr geceme

Þarký olur geceler yine her zamanki gibi
’’ Geceler yarým oldu ’’
’’ Aðlamak karým oldu ’’

Günay Koçak

11. 05. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: