DENİZ

Baþý dik alný açýk yüreði güneþe âþýk,
Vatan sevdasýyla yoðrulmuþ candý,
Onurlu selvi boylu fidandý…
Ben taþralý garip çocuk,
Mamak’ta noktalanmýþtý yolculuk...
O sabah çýldýrmýþtý hukuk,
On sekiz cana kýrmýþtý kalem,
Kan çanaðý iki gözüm,
Yüreðimde sonsuz elem...

Koðuþa ayak bastýðým anda,
Geldik karþý karþýya…
Sevgiyle baktý gözlerime,
Hayranlýkla baktým selvi boyuna…
O hazýrdý bu oyuna,
“Tatlý deðil caným,
Aðabeyin Mehmet Cantekin’den,
Üzülme bize,
Omuz ver mücadelemize…”

Kýrýk kalemlere inat,
Kahramanlarým taktý kanat,
Hüseyin Yusuf Deniz,
Arkadaþlarla tuttular halay,
Ayrýlýk benim için zordu,
Ölüm onlara kolay…
Ýnançlý þen gençlerdi,
Coþkuyla baþladýlar marþa,
Gür sesleri çýktý arþa…

On sekiz urgan üçe indi,
Karar ceza deðil kindi...
Altý mayýs sabahý,
Yiðitlerim ak kanatlý ata bindi...
Ders verdiler kanlý kirli ellere,
Destan oldular dillere…
Amerikan güdümlü tayfa,
Alýnlarýnda kanlý leke,
Arkalarýnda kaldý kapkara sayfa…

Sosyal Medyada Paylaşın: